-
1 odsłonić
глаг.• выявить• выявлять• обнажать• обнаруживать• оголять• открывать• открыть• раскрывать• раскрыть• расчехлить* * *odsłoni|ć\odsłonićęty сов. 1. открыть;\odsłonić twarz открыть лицо; \odsłonić tajemnicę открыть (раскрыть) тайну; \odsłonić skrzydło воен. обнажить фланг;
2. убрать, отодвинуть что-л., мешающее свету;\odsłonić okna (firanki) поднять (раздвинуть) занавески;
odsłoń mi światło не загораживай мне свет;● \odsłonić pomnik открыть памятник;
\odsłonić karty открыть (раскрыть) карты+1. odkryć
* * *odsłonięty сов.1) откры́тьodsłonić twarz — откры́ть лицо́
odsłonić tajemnicę — откры́ть (раскры́ть) та́йну
odsłonić skrzydło — воен. обнажи́ть фланг
2) убра́ть, отодви́нуть что́-л., меша́ющее све́туodsłonić okna (firanki) — подня́ть (раздви́нуть) занаве́ски
odsłoń mi światło — не загора́живай мне свет
•- odsłonić kartySyn:odkryć 1)
См. также в других словарях:
twarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przód głowy człowieka (od czoła po brodę); oblicze, fizjonomia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blada, drobna, gładka, koścista, okrągła, ogorzała,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odsłaniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odsłaniaćam, odsłaniaća, odsłaniaćają, odsłaniaćany {{/stl 8}}– odsłonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odsłaniaćnię, odsłaniaćni, odsłaniaćsłoń, odsłaniaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odkryć — dk Xa, odkryćkryję, odkryćkryjesz, odkryćkryj, odkryćkrył, odkryćkryty odkrywać ndk I, odkryćam, odkryćasz, odkryćają, odkryćaj, odkryćał, odkryćany 1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym» Odkryć twarz. Odkryć garnek, pudełko,… … Słownik języka polskiego
oblicze — n I; lm D. obliczeczy 1. książk. «twarz» Ponure, smutne oblicze. ◊ (Stanąć, znaleźć się itp.) w obliczu czegoś «(stanąć, znaleźć się) w niebezpiecznym położeniu, w sytuacji zagrażającej czymś» ◊ Janusowe oblicze «dwie różne strony czegoś, dwa… … Słownik języka polskiego
przyłbica — ż II, DCMs. przyłbicacy; lm D. przyłbicaic 1. hist. «hełm z żelazną zasłoną opuszczaną na twarz, używany w Europie XIV XVII w. przez ciężkozbrojną jazdę rycerską; także: ruchoma zasłona w tym hełmie» ◊ dziś żywa: Odsłonić przyłbicę, wystąpić z… … Słownik języka polskiego
